Сказка соловей и ворон

«Е бульбуьл нуьшдебу э сер суьмбуьл, эдембу эри хуьшде раче гьовогьо хунде. Гье и вэхди гъилогъ омо нуьшд э сер гъовогъдор, э куьнди буьлбуьл.
— Эй хэре буьлбуьл, туьре гъэйб нисе оморе э и хэре сестуьревоз э пушойме ведироморени и хэре мэгънигьойтуьре хундени? Туь гьич утанмиш, хэл-гъов бирени?
Буьлбуьл мугу:
— Хок вераво э сертуь! Эз сесме инсонгьо хьэз сохденуьт, мере э гъэфесгьой суьрхи дошденуьт, э пушойме эз хотур эн сесме хуб-хубе хурекгьо декуьрденуьт, гушдмере гъэселе хуно хурденуьт. Вой гердо эри туьчуьни хэр! Сестуьш туьре хуно хэри, гушдтуьш гушд эн сег нен хэре хуно хьэруьми. Туьре инсонгьо эри хьэзиш зерени куьшде. Вой эри сер буьлбуьл гердо эри туьчуьни хэрищ руьхшенди биренге.
Гъилогъ мугую:
— Гьечиниге, кеш бурайм э шеригъэт, э ки келей эн эгъуьлмендгьо щеригъэтсохгьо. Игърол имуш бугу инжире: сес эн гьерки усол ведиримо-е чум юре векендени.
Буьлбуьл рази бисдо. Рафдуьт, расд оморуьт э е хуг. Хуг сохд шеригъэт энугьоре. Э шеригъэт эн хугевоз сес эн буьлбуьл нэгъ, эн гъилогъ гъобул бисдо. Э инжо е чум буьлбуьл векенде омо.
Буьлбуьл омо нуьшд э сер ю суьфде нуьшдебугьо, мэгъни хунденбугьо жигей хуьшде. Гъилогъиш омо нуьшд э сер эну гъовогъдор. У мивинуь буьлбуьл эдее гирисде, мугую:
— Эй буьлбуьл, возирем э туьревоз, бердем туьре, дие гирисде эричуь гирисде?
Буьлбуьл мугу:
— Эй бедгъэсуьл, хэр. Бегем ме эри чуммере векендеи гирисденуьм. Ме эри эну рузме эдее гирисденуьм, шеригъэтме э дес хуг офдори гуфдире.»

перевод:

Соловей и ворона.

Е бульбуьл нуьшдебу э сер суьмбуьл, эдембу эри хуьшде раче гьовогьо хунде. Гье и вэхди гъилогъ омо нуьшд э сер гъовогъдор, э куьнди буьлбуьл.

Один соловей сидел на ветке как бы для себя красивые песни петь. Как раз в это время ворон прилетел,сел на пенек,поблизости от соловья.

— Эй хэре буьлбуьл, туьре гъэйб нисе оморе э и хэре сестуьревоз э пушойме ведироморени и хэре мэгънигьойтуьре хундени? Туь гьич утанмиш, хэл-гъов бирени?

— Эй, глупый соловей, тебе не стыдно как дурак передо мной летаешь эти глупые песни поешь? Ты чего пристаешь?

Буьлбуьл мугу:

Соловей сказал:

— Хок вераво э сертуь! Эз сесме инсонгьо хьэз сохденуьт, мере э гъэфесгьой суьрхи дошденуьт, э пушойме эз хотур эн сесме хуб-хубе хурекгьо декуьрденуьт, гушдмере гъэселе хуно хурденуьт.

— Чтоб тебя землей засыпало! Моим голосом наслаждаются, со мной вежливо обращаются, ради голоса моего вкусно кормят, а потом мое мясо едят как мед.

Вой гердо эри туьчуьни хэр! Сестуьш туьре хуно хэри, гушдтуьш гушд эн сег нен хэре хуно хьэруьми. Туьре инсонгьо эри хьэзиш зерени куьшде. Вой эри сер буьлбуьл гердо эри туьчуьни хэрищ руьхшенди биренге.

— Горе такому дураку как ты! Голос твой такой же дурной как и ты и мясо твое как и мясо собаки и осла не чистое.Тебя ради своего удовольствия убивают. Горе соловью от которого все отворачиваются.

Гъилогъ мугую:

Ворона скажет:

— Гьечиниге, кеш бурайм э шеригъэт, э ки келей эн эгъуьлмендгьо щеригъэтсохгьо. Игърол имуш бугу инжире: сес эн гьерки усол ведиримо - е чум юре векендени.

— Если так то пошли на суд к самым главным умным судьям.Участь наша пусть будет такова : чей голос хуже окажется тому выколоть глаз.

Буьлбуьл рази бисдо. Рафдуьт, расд оморуьт э е хуг. Хуг сохд шеригъэт энугьоре. Э шеригъэт эн хугевоз сес эн буьлбуьл нэгъ, эн гъилогъ гъобул бисдо. Э инжо е чум буьлбуьл векенде омо.

Соловей доволен остался. Пошли они и повстречали одну свинью. свинья рассудила их спор.Свинье понравился голос вороны а не соловья. И тут же соловью выкололи глаз.

Буьлбуьл омо нуьшд э сер ю суьфде нуьшдебугьо, мэгъни хунденбугьо жигей хуьшде. Гъилогъиш омо нуьшд э сер эну гъовогъдор. У мивинуь буьлбуьл эдее гирисде, мугую:

Соловей прилетел и сел на ветку на которой сидел раньше, на свое место,где пел песни.Ворона тоже прилетела и села на тот пенек. Увидит она что соловей плачет и скажет:

— Эй буьлбуьл, возирем э туьревоз, бердем туьре, дие гирисде эричуь гирисде?

— Эй, соловей, возилась с тобой, водила тебя на суд, чего же ты теперь плачешь?

Буьлбуьл мугу:

Соловей сказал:

— Эй бедгъэсуьл, хэр. Бегем ме эри чуммере векендеи гирисденуьм. Ме эри эну рузме эдее гирисденуьм, шеригъэтме э дес хуг офдори гуфдире.

— Эй,в редная, дура. Как будто я плачу из-за выколотого глаза. Я тот свой день оплакиваю когда доверил свой суд свинье